Nowy Testament, fundament wiary chrześcijańskiej, to zbiór 27 ksiąg. Te księgi opisują życie, nauki, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Ponadto opowiadają o początkach i rozwoju wczesnego Kościoła.
Księgi te tradycyjnie dzieli się na cztery główne części. To podział ułatwiający zrozumienie i studiowanie Nowego Testamentu. Każda z tych części ma swój unikalny charakter i cel.
Ewangelie
Pierwszą częścią są Ewangelie. Słowo "Ewangelia" oznacza "dobrą nowinę". Opowiadają one o życiu, śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Są to cztery księgi: Ewangelia według Mateusza, Ewangelia według Marka, Ewangelia według Łukasza i Ewangelia według Jana.
Trzy pierwsze Ewangelie – Mateusza, Marka i Łukasza – nazywa się Ewangeliami synoptycznymi. Dzieje się tak, ponieważ przedstawiają podobne wydarzenia i nauki Jezusa w podobny sposób. Używają podobnej struktury i często zawierają te same historie i przypowieści. Ewangelia według Jana różni się od nich stylem i zawartością, koncentrując się bardziej na duchowym znaczeniu Jezusa.
Ewangelie nie są dokładnymi biografiami w nowoczesnym sensie. Raczej, są świadectwami wiary. Celem autorów było przekazanie dobrej nowiny o zbawieniu przez Jezusa Chrystusa i zachęcenie ludzi do uwierzenia w Niego. Pokazują Jezusa jako Mesjasza, Syna Bożego i Zbawiciela świata.
Dzieje Apostolskie
Druga część to Dzieje Apostolskie. Kontynuują one opowieść tam, gdzie skończyły się Ewangelie. Dzieje Apostolskie opisują początki i rozwój Kościoła po wniebowstąpieniu Jezusa. Autorstwo przypisuje się Łukaszowi, autorowi także trzeciej Ewangelii.
Księga skupia się na działaniach apostołów, szczególnie Piotra i Pawła. Ukazuje ich misje ewangelizacyjne, zakładanie nowych wspólnot chrześcijańskich i zmagania z prześladowaniami. Ważnym wydarzeniem opisanym w Dziejach Apostolskich jest Zesłanie Ducha Świętego. Wtedy to apostołowie otrzymali moc do głoszenia Ewangelii.
Dzieje Apostolskie pokazują, jak Ewangelia rozprzestrzeniała się z Jerozolimy na cały świat. Opisują proces nawracania się ludzi różnych narodowości i kultur. Ukazują również konflikty i wyzwania, z jakimi musiał się zmierzyć wczesny Kościół. Są cennym źródłem wiedzy o historii i teologii pierwszych chrześcijan.
Listy
Trzecią częścią Nowego Testamentu są Listy. Są to pisma adresowane do różnych wspólnot chrześcijańskich i pojedynczych osób. Autorami tych listów są głównie apostołowie, tacy jak Paweł, Piotr, Jan i Jakub. Listy poruszają różne kwestie teologiczne, etyczne i praktyczne. Mają na celu pouczać, napominać i umacniać w wierze.
Listy Pawła stanowią znaczną część tej sekcji. Są one adresowane do różnych kościołów (np. List do Rzymian, List do Koryntian, List do Galatów) oraz do pojedynczych osób (np. List do Tymoteusza, List do Tytusa, List do Filemona). Listy Pawła omawiają takie tematy jak usprawiedliwienie przez wiarę, życie w Duchu Świętym, rola Kościoła i zasady moralne.
Pozostałe Listy, zwane Listami powszechnymi lub katolickimi, są adresowane do szerszego grona odbiorców. Należą do nich List Jakuba, Listy Piotra, Listy Jana i List Judy. Listy te poruszają kwestie związane z wiarą, nadzieją, miłością, a także ostrzegają przed fałszywymi nauczycielami. Dają praktyczne wskazówki dotyczące życia chrześcijańskiego.
Apokalipsa św. Jana
Ostatnią częścią Nowego Testamentu jest Apokalipsa św. Jana, zwana również Objawieniem. Jest to księga o charakterze proroczym i wizjonerskim. Opisuje wizje przyszłości, dotyczące losów Kościoła i świata. Autorstwo przypisuje się Janowi Apostołowi, choć tożsamość autora jest przedmiotem dyskusji.
Apokalipsa jest pełna symboli i alegorii. Interpretacja tych symboli jest często trudna i różni się w zależności od tradycji i szkoły teologicznej. Apokalipsa przedstawia walkę dobra ze złem, triumf Jezusa Chrystusa nad szatanem i ostateczne zbawienie wierzących. Opisuje również Sąd Ostateczny i Nowe Jeruzalem.
Pomimo trudności interpretacyjnych, Apokalipsa ma przesłanie nadziei i pocieszenia. Przypomina wierzącym, że nawet w trudnych czasach Bóg jest w kontroli. Obiecuje, że ostatecznie sprawiedliwość zwycięży, a wierni otrzymają wieczne życie w Królestwie Bożym. Jest to wezwanie do wytrwałości w wierze i nadziei na ostateczne zwycięstwo Chrystusa.
