Wojna Dwóch Róż to jeden z najbardziej dramatycznych konfliktów w historii Anglii. Trwała od 1455 do 1487 roku. Była to seria wojen domowych. Walczyły ze sobą dwa rody królewskie: Lancasterowie i Yorkowie.
Geneza Konfliktu
Przyczyn konfliktu było wiele. Jedną z najważniejszych była słabość króla Henryka VI. Był on władcą nieudolnym. Miał problemy psychiczne. To powodowało próżnię władzy. Inni możni chcieli ją wypełnić.
Kolejnym powodem były roszczenia do tronu. Zarówno Lancasterowie, jak i Yorkowie twierdzili, że mają prawo do korony. Lancasterowie wywodzili się od Jana z Gandawy, syna Edwarda III. Yorkowie z kolei od Lionela z Antwerpii, starszego syna Edwarda III. Ich roszczenia były więc teoretycznie mocniejsze.
Spory terytorialne we Francji także miały znaczenie. Anglia przegrała wojnę stuletnią. To osłabiło prestiż Lancasterów. Rosła popularność Yorków, którzy krytykowali politykę króla.
Symbole Rodów
Każdy ród miał swój symbol. Lancasterowie używali czerwonej róży. Yorkowie – białej róży. Stąd nazwa konfliktu: Wojna Dwóch Róż. Symbole te pomagały w identyfikacji stron konfliktu. Były umieszczane na sztandarach i herbach.
Pierwsze Starcia
W 1455 roku doszło do pierwszej bitwy pod St Albans. Yorkowie zwyciężyli. Król Henryk VI został wzięty do niewoli. Ryszard, książę Yorku, został protektorem królestwa. To był początek otwartego konfliktu zbrojnego.
Walki były przerywane okresami pokoju. Były to jednak rozejmy tymczasowe. Napięcie cały czas rosło. W 1460 roku Ryszard, książę Yorku, zginął w bitwie pod Wakefield. Jednak jego syn, Edward, kontynuował walkę.
Panowanie Edwarda IV
W 1461 roku Edward został koronowany na króla jako Edward IV. Lancasterowie zostali pokonani w bitwie pod Towton. Była to jedna z najkrwawszych bitew w historii Anglii. Henryk VI został zmuszony do ucieczki.
Panowanie Edwarda IV było względnie spokojne. Wprowadził pewne reformy. Jednak jego małżeństwo z Elżbietą Woodville wzbudziło niezadowolenie. Stworzyło frakcję wrogą królowi. Wykorzystał to Ryszard, hrabia Warwick, zwany "Twórcą Królów". Zmienił on stronę i poparł Lancasterów.
W 1470 roku Henryk VI został na krótko przywrócony na tron. Edward IV musiał uciekać. Jednak rok później Edward IV powrócił. Pokonał i zabił Warwicka w bitwie pod Barnet. Następnie pokonał Lancasterów pod Tewkesbury. Henryk VI został zamordowany w Tower of London.
Rządy Ryszarda III
Po śmierci Edwarda IV, tron przejął jego brat, Ryszard III. Zrobił to w kontrowersyjnych okolicznościach. Młodzi synowie Edwarda IV zostali uwięzieni w Tower of London. Prawdopodobnie zostali zamordowani na rozkaz Ryszarda III. To wywołało oburzenie i sprzeciw.
Panowanie Ryszarda III było krótkie i burzliwe. Spotkało się z szerokim oporem. Wielu Lancasterów i Yorków sprzymierzyło się przeciwko niemu. Poparli Henryka Tudora, dalekiego krewnego Lancasterów. Henryk Tudor był wnukiem Katarzyny de Valois, wdowy po Henryku V.
Bitwa pod Bosworth i Koniec Wojny
W 1485 roku doszło do decydującej bitwy pod Bosworth. Henryk Tudor pokonał i zabił Ryszarda III. Henryk został koronowany na króla jako Henryk VII. Ożenił się z Elżbietą York, córką Edwarda IV. Połączył w ten sposób rody Lancasterów i Yorków. To symbolicznie zakończyło Wojnę Dwóch Róż.
Henryk VII zapoczątkował nową dynastię Tudorów. Był to koniec średniowiecza w Anglii. Rozpoczęła się nowa era. Era renesansu i silnej monarchii.
Skutki Wojny Dwóch Róż
Wojna Dwóch Róż miała ogromne skutki dla Anglii. Osłabiła arystokrację. Wiele rodów szlacheckich zostało zniszczonych. Wzmocniła władzę królewską. Henryk VII stworzył silną monarchię. Ograniczył wpływy możnych.
Konflikt spowodował chaos i destabilizację. Gospodarka angielska ucierpiała. Handel został zakłócony. Jednak po wojnie Anglia zaczęła się odbudowywać. Rozwijała się gospodarka i kultura. Epoka Tudorów była okresem prosperity i stabilizacji.
Wojna Dwóch Róż to ważny moment w historii Anglii. Pokazuje, jak walka o władzę może doprowadzić do długotrwałego konfliktu. Jednocześnie pokazuje, jak z chaosu może narodzić się nowy porządek.
