Wielcy rosyjscy pisarze. Dostojewski, Tołstoj, Puszkin. Ich nazwiska zna cały świat.
Ale co z kobietami, które stały u ich boku? Żonami, muzami, partnerkami?
Często żyły w cieniu mistrzów. Przyjrzyjmy się im bliżej.
Sofja Andriejewna Bers
Wyobraź sobie. Młodziutka Sofia, zaledwie 18 lat. Wychodzi za Lwa Tołstoja. On jest starszy o 16 lat. Pisarz u szczytu sławy.
Ślub? To jak małżeństwo ognia i wody.
Sofia, inteligentna i energiczna. Tołstoj – geniusz, ale i trudny człowiek. Jego charakter? Niczym burzliwa rzeka.
Przez 48 lat małżeństwa urodziła mu trzynaścioro dzieci. Wyobraź sobie! Trzynaścioro!
Przepisywała jego manuskrypty. Zrozumieć geniusza? Żmudna praca.
Wojna i Pokój? To Sofia przepisała to monumentalne dzieło sześć razy! Sześć!
Zarządzała majątkiem Tołstoja. Dbała o finanse. Utrzymywała rodzinę.
Tołstoj? Idealista. Chciał oddać majątek chłopom. Sofia się sprzeciwiała. Chroniła dzieci.
Ich życie? Pasmo konfliktów. Ale i miłości. Złożona, burzliwa relacja. Niczym skomplikowany taniec.
Sofia pisała pamiętniki. Odkrywają one kulisy życia Tołstoja. Pokazują jego słabości. Jego geniusz.
Czy była szczęśliwa? Trudno powiedzieć. Na pewno była silna. Niezwykła.
Anna Grigoriewna Snitkina
Anna. Stenografka. Zaledwie 20 lat. Zatrudniona przez Fiodora Dostojewskiego. On ma 45 lat. Tonie w długach.
Dostojewski? Hazardzista. Ciągle przegrywał. Potrzebował pieniędzy. Szybko pisać. Szybko publikować.
Anna dyktowała mu Gracza. Powieść o uzależnieniu od hazardu. Ironia losu?
Zakochała się w nim. Z wzajemnością?
Pobrali się. Anna przejęła kontrolę nad finansami Dostojewskiego. Uratowała go przed bankructwem.
Założyła wydawnictwo. Sprzedawała jego książki. Mądrze inwestowała. Niczym wytrawny biznesmen.
Dała mu stabilność. Umożliwiła tworzenie. Wspierała jego geniusz. Stała się jego ostoją.
Dostojewski kochał ją. Podziwiał. Był jej wdzięczny. Ich związek? Przykład na to, że miłość może uzdrowić.
Anna po jego śmierci dbała o jego spuściznę. Pisała wspomnienia. Chroniła pamięć o nim.
Dzięki niej znamy Dostojewskiego tak dobrze. Jej rola? Nieoceniona.
Natalia Nikołajewna Gonczarowa
Natalia. Piękna. Młoda. Żona Aleksandra Puszkina. Królowa balów. Obiekt westchnień.
Puszkin? Porywczy. Zazdrosny. Dumny. Największy poeta Rosji.
Plotki. Intrygi. Zawiść. Natalia stała się celem plotek. Oskarżano ją o romans.
Puszkin? Wyzwał na pojedynek. Bronił honoru żony. Zginął.
Natalia? Oskarżona. Obwiniana o śmierć Puszkina. Społeczne napiętnowanie.
Ale czy była winna? Ofiara intryg? Pionkiem w grze? Trudno ocenić.
Po śmierci Puszkina wyszła ponownie za mąż. Ułożyła sobie życie. Ale cień Puszkina zawsze nad nią wisiał.
Jej życie? Tragiczne. Związane z geniuszem. Z naznaczone cierpieniem.
Żony w Cieniu
Sofia, Anna, Natalia. Trzy kobiety. Trzy różne losy. Połączone geniuszem swoich mężów.
Były muzami. Sekretarkami. Księgowymi. Matkami. Żonami.
Poświęcały się. Wspierały. Chroniły. Cierpiały.
Ich historie? Niezwykle fascynujące. Rzucają nowe światło na życie i twórczość wielkich rosyjskich pisarzy.
Pamiętajmy o nich. O żonach w cieniu. Ich wkład jest nieoceniony. Bez nich geniusz mógłby nie zaistnieć.
Ich losy to lustro epoki. Pokazują rolę kobiety w XIX-wiecznej Rosji. Ograniczenia. Oczekiwania.
Zastanów się. Kim byłyby te literackie arcydzieła bez ich cichego poświęcenia i wsparcia?
Następnym razem, gdy będziesz czytać Tołstoja, Dostojewskiego czy Puszkina, pomyśl o ich żonach. O ich życiu. O ich roli.
