Życie św. Maksymiliana Marii Kolbego to niezwykła opowieść o oddaniu, wierze i poświęceniu. Spróbujmy przyjrzeć się jego historii krok po kroku.
Urodził się 8 stycznia 1894 roku w Zduńskiej Woli. Jego rodzice, Juliusz i Maria Kolbe, byli pobożnymi tkaczami. Chrzest otrzymał w kościele pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Zduńskiej Woli. Już od najmłodszych lat wykazywał się głęboką wiarą i wrażliwością.
Młodość i powołanie
W życiu młodego Rajmunda, bo takie imię otrzymał na chrzcie, zdarzyło się pewne szczególne wydarzenie. Kiedy miał 12 lat, Matka Boża ukazała mu się we śnie. Zapytała go, czy chce wybrać jedną z dwóch koron: białą, symbolizującą czystość, lub czerwoną, symbolizującą męczeństwo. Wybrał obie.
To doświadczenie miało ogromny wpływ na jego dalsze życie. W 1907 roku wstąpił do Małego Seminarium Franciszkanów we Lwowie. Tam zdobywał wiedzę i rozwijał swoje powołanie. Następnie kontynuował naukę w Krakowie.
W 1910 roku Rajmund Kolbe wstąpił do zakonu franciszkanów konwentualnych. Przyjął imię Maksymilian. W 1914 roku złożył śluby wieczyste. Jego życie odtąd było poświęcone Bogu i Maryi Niepokalanej.
Studia w Rzymie i założenie Rycerstwa Niepokalanej
Maksymilian Kolbe kontynuował studia w Rzymie. Studiował filozofię i teologię. W 1918 roku otrzymał święcenia kapłańskie. W Rzymie narodziła się również idea Rycerstwa Niepokalanej.
Rycerstwo Niepokalanej (Militia Immaculatae) to ruch religijny założony przez o. Kolbego w 1917 roku. Jego celem było szerzenie czci Niepokalanej Dziewicy Maryi i nawracanie grzeszników, heretyków i masonów za Jej wstawiennictwem. Rycerze Niepokalanej mieli używać wszelkich dostępnych środków, aby dotrzeć do jak największej liczby ludzi.
Po powrocie do Polski w 1919 roku o. Maksymilian z zapałem rozpoczął realizację idei Rycerstwa Niepokalanej. Wydawał czasopismo "Rycerz Niepokalanej", które szybko zyskało dużą popularność. Założył wydawnictwo i drukarnię.
Niepokalanów
W 1927 roku o. Kolbe założył klasztor-miasto Niepokalanów. Było to centrum życia religijnego i wydawniczego. W Niepokalanowie mieszkało i pracowało wielu zakonników, którzy oddawali się modlitwie, pracy fizycznej i apostolstwu.
Niepokalanów rozwijał się bardzo szybko. Wkrótce stał się jednym z największych klasztorów na świecie. Wydawano tam liczne publikacje, w tym "Rycerza Niepokalanej" w językach obcych. O. Kolbe pragnął dotrzeć z orędziem Niepokalanej do wszystkich zakątków świata.
Misje w Azji
O. Maksymilian Kolbe nie ograniczał się do pracy w Polsce. W 1930 roku wyjechał na misje do Japonii. Tam założył klasztor Mugenzai no Sono, który był wzorowany na Niepokalanowie. Wydawał również japońską wersję "Rycerza Niepokalanej".
Mimo trudnych warunków i bariery językowej, o. Kolbe z powodzeniem szerzył kult Niepokalanej w Azji. Jego praca przyniosła wiele owoców. W 1936 roku wrócił do Polski, aby kontynuować pracę w Niepokalanowie.
II Wojna Światowa i męczeńska śmierć
Wybuch II Wojny Światowej zmienił wszystko. O. Maksymilian Kolbe, pomimo niebezpieczeństwa, pozostał w Niepokalanowie, aby służyć swoim braciom i potrzebującym. Klasztor stał się schronieniem dla uchodźców, w tym Żydów.
17 lutego 1941 roku o. Kolbe został aresztowany przez gestapo. Trafił do więzienia na Pawiaku w Warszawie, a następnie do obozu koncentracyjnego Auschwitz. Tam był traktowany wyjątkowo okrutnie.
Pod koniec lipca 1941 roku z obozu uciekł jeden z więźniów. W odwecie komendant obozu, Karl Fritzsch, wybrał dziesięciu więźniów na śmierć głodową w bunkrze. Jednym z wybranych był Franciszek Gajowniczek.
Wtedy o. Maksymilian Kolbe dobrowolnie zgłosił się na śmierć w zamian za Franciszka Gajowniczka. Komendant wyraził zgodę. O. Kolbe trafił do bunkra głodowego razem z dziewięcioma innymi więźniami.
Przez dwa tygodnie o. Kolbe modlił się i śpiewał pieśni religijne z pozostałymi więźniami. Dodawał im otuchy i pomagał im przetrwać trudne chwile. 14 sierpnia 1941 roku, po dwóch tygodniach męki, św. Maksymilian Maria Kolbe został zabity zastrzykiem fenolu.
Kanonizacja i dziedzictwo
Maksymilian Maria Kolbe został beatyfikowany przez papieża Pawła VI w 1971 roku. Kanonizował go papież Jan Paweł II w 1982 roku. Św. Maksymilian Kolbe jest patronem rodzin, dziennikarzy, więźniów, oraz ruchu Rycerstwa Niepokalanej.
Jego życie jest przykładem heroicznej miłości bliźniego i całkowitego oddania się Bogu. Jego poświęcenie w Auschwitz pozostaje symbolem męstwa i solidarności z cierpiącymi. Św. Maksymilian Kolbe uczy nas, że nawet w najtrudniejszych sytuacjach możemy zachować wiarę i nadzieję.
Pamięć o św. Maksymilianie Kolbe jest wciąż żywa. Jego przesłanie miłości i ofiary inspiruje ludzi na całym świecie. Jego życie pozostaje wzorem do naśladowania dla wszystkich, którzy pragną żyć zgodnie z Ewangelią i służyć bliźnim.
