Siedzieć jak na tureckim kazaniu. To popularne polskie powiedzenie. Opisuje sytuację. Sytuację, w której ktoś jest zdezorientowany. Niczego nie rozumie. Wyjaśnijmy to wyrażenie w kontekście edukacyjnym.
Jak wytłumaczyć to uczniom?
Zacznijmy od historii. Od kontekstu historycznego. Wyobraźmy sobie sytuację. Polak słucha tureckiego kazania. Nie zna tureckiego. Nie rozumie ani słowa. Siedzi więc cicho. Patrzy bezradnie. Zupełnie jakby siedział jak na tureckim kazaniu. Dzieci łatwo zrozumieją taką sytuację. Można odnieść się do ich doświadczeń.
Można wykorzystać analogię. Uczniowie oglądają film w obcym języku. Bez napisów. Nie rozumieją dialogów. Widzą obraz. Słyszą dźwięk. Ale sens im umyka. Czują się podobnie. Jakby siedzieli jak na tureckim kazaniu. To ułatwia zrozumienie.
Podkreśl, że kluczowa jest bariera językowa. Niemożność zrozumienia. Poczucie obcości. Zagubienia. To sedno tego wyrażenia. Brak zrozumienia prowadzi do frustracji. Do poczucia wykluczenia. Warto to uwzględnić.
Unikajmy uproszczeń.
Nie sprowadzajmy tego tylko do języka tureckiego. To nie jest antyturecki zwrot. Chodzi o każdą sytuację. Gdzie ktoś nie rozumie. Nie wie, co się dzieje. Język turecki to tylko przykład. Historyczny kontekst. Ważny, ale nie jedyny. Istotne jest przesłanie.
Uczniowie mogą pomyśleć. Że wyrażenie odnosi się tylko do religii. Do islamu. To nieprawda. Może dotyczyć każdej sytuacji. Wykładu z fizyki. Rozmowy o programowaniu. Czegokolwiek. Gdzie brakuje zrozumienia. Gdzie jest za dużo niezrozumiałych terminów.
Ważne. By nie utrwalać stereotypów. Wyrażenie ma negatywny wydźwięk. Ale nie kieruje się przeciwko nikomu. Jest opisem stanu. Opisem sytuacji. W której ktoś czuje się zagubiony. Zdezorientowany. To trzeba podkreślać.
Jak zaangażować uczniów?
Zorganizujmy scenkę. Uczniowie odgrywają rolę. Jeden uczeń mówi w obcym języku. Na przykład po łacinie. Albo wymyśla własny język. Reszta klasy słucha. Bez możliwości zadawania pytań. Obserwują reakcje. Jak się czują. Jak się zachowują. To pokazuje, co to znaczy siedzieć jak na tureckim kazaniu.
Można wykorzystać memy. Znaleźć odpowiedni mem. Pokazujący niezrozumienie. Zdezorientowanie. I poprosić uczniów. By wyjaśnili, dlaczego mem pasuje. Do tego wyrażenia. To nowoczesna metoda. Bliska uczniom.
Zadajmy pytanie. Kiedy ostatnio czuliście się jak na tureckim kazaniu? W jakiej sytuacji? Co wtedy robiliście? Jak sobie poradziliście? Dyskusja. Wymiana doświadczeń. To najlepszy sposób. By zrozumieć to wyrażenie. I zapamiętać je na długo.
Przykłady z życia.
Pokażmy przykłady. Z życia codziennego. Spotkanie rodzinne. Dorośli rozmawiają o polityce. Dzieci słuchają. Nie rozumieją. Siedzą cicho. Czują się niekomfortowo. Jakby siedziały jak na tureckim kazaniu. Takich przykładów jest mnóstwo.
Lekcja matematyki. Nauczyciel tłumaczy trudne zagadnienie. Uczeń nie rozumie. Nie potrafi rozwiązać zadania. Czuje się sfrustrowany. Jakby siedział jak na tureckim kazaniu. To częsta sytuacja. W szkolnej rzeczywistości.
Rozmowa z ekspertem. Lekarz tłumaczy diagnozę. Pacjent nie rozumie żargonu medycznego. Czuje się zagubiony. Jakby siedział jak na tureckim kazaniu. To pokazuje. Że bariera językowa nie zawsze jest obca. Czasem jest to język specjalistyczny.
Podsumowanie.
Wyrażenie siedzieć jak na tureckim kazaniu. To metafora. Opisuje stan niezrozumienia. Poczucie zagubienia. Wynikające z braku kompetencji. Językowych. Albo wiedzy. Ważne. By uczniowie to zrozumieli. I potrafili zastosować to wyrażenie. W odpowiednim kontekście. Bez uprzedzeń.
Pamiętajmy o empatii. O zrozumieniu. Dla tych, którzy czują się zagubieni. Niezrozumiani. Warto tworzyć środowisko. Gdzie każdy może zadawać pytania. Bez obawy. Że zostanie wyśmiany. To klucz do sukcesu edukacyjnego. I do budowania relacji. Oparych na wzajemnym szacunku.
Wykorzystajmy ten zwrot. Jako punkt wyjścia. Do rozmowy. O komunikacji. O barierach językowych. O różnicach kulturowych. To cenna lekcja. O tolerancji. I o zrozumieniu. Dla drugiego człowieka. To najważniejsze.
