Wykonanie prawidłowego zdjęcia RTG kręgosłupa lędźwiowego jest bardzo ważne. Daje lekarzowi obraz kręgosłupa.
Przygotowanie pacjenta
Zaczynamy od pacjenta. Musi usunąć wszystko, co metalowe. To na przykład biżuteria, paski i guziki. Metal blokuje promienie RTG.
Wyobraź sobie, że próbujesz zobaczyć rysunek przez zasłonę. Metal jest jak gruba zasłona.
Pacjent musi wiedzieć, jak oddychać. Powinien wziąć głęboki oddech i wstrzymać go. To pomaga uzyskać ostry obraz.
Pomyśl o zdjęciu aparatem. Jeśli poruszysz aparatem podczas robienia zdjęcia, będzie ono rozmazane.
Pozycja pacjenta
Pacjent może leżeć na plecach. To jest pozycja AP (anteroposterior). Promienie RTG przechodzą z przodu do tyłu.
Może też leżeć na boku. To jest pozycja boczna (lateral). Promienie RTG przechodzą z boku na bok.
Wyobraź sobie, że oglądasz budynek. Możesz go zobaczyć z przodu (AP) albo z boku (boczna).
Pozycja AP
W pozycji AP pacjent leży na plecach. Kolana są zgięte. To spłaszcza kręgosłup lędźwiowy.
Pomyśl o wyprostowanej sprężynie. Zgięcie kolan trochę ją spłaszcza.
Pozycja Boczna
W pozycji bocznej pacjent leży na boku. Ręce są uniesione. To zapobiega zasłanianiu kręgosłupa.
Wyobraź sobie, że chcesz zobaczyć środek szafy. Musisz odsunąć wszystko, co stoi na drodze.
Ustawienia aparatu RTG
Ustawiamy aparat RTG. Ważne jest natężenie promieniowania. Musi być odpowiednie.
Zbyt małe natężenie - obraz będzie za słaby. Zbyt duże natężenie - obraz będzie prześwietlony.
Pomyśl o ustawieniu jasności w telewizorze. Musi być odpowiednia, żeby dobrze widzieć obraz.
Kolimacja jest też ważna. Ogranicza obszar naświetlania. Chcemy zobaczyć tylko kręgosłup lędźwiowy.
To jak używanie obiektywu w aparacie. Skupiasz się na tym, co ważne.
Wykonanie zdjęcia
Wykonujemy zdjęcie. Pacjent wstrzymuje oddech. Robimy zdjęcie szybko.
Podczas ekspozycji RTG nie ruszaj się. Ruch powoduje rozmazanie obrazu.
Ocena zdjęcia
Oceniamy zdjęcie. Musi być dobrze widoczny kręgosłup lędźwiowy. Widzimy kręgi, dyski i kości krzyżową.
Pomyśl o mapie. Musisz widzieć ulice, budynki i punkty orientacyjne.
Sprawdzamy, czy zdjęcie nie jest za jasne albo za ciemne. Oceniamy kontrast.
Kontrast to różnica między jasnymi i ciemnymi obszarami. Im lepszy kontrast, tym lepiej widać szczegóły.
Szukamy artefaktów. Artefakty to przedmioty, które nie powinny być na zdjęciu. Mogą to być guziki albo biżuteria.
Artefakty mogą mylić lekarza. Trudno odróżnić je od prawdziwych problemów w kręgosłupie.
Kryteria prawidłowego zdjęcia
Prawidłowe zdjęcie musi spełniać pewne kryteria. Musi obejmować wszystkie kręgi lędźwiowe. Musi być też widoczna kość krzyżowa.
Wyobraź sobie, że robisz zdjęcie rodzinne. Musi się zmieścić cała rodzina!
Zdjęcie musi być ostre. Nie może być rozmazane. Kręgi muszą być dobrze widoczne.
Musimy zobaczyć przestrzenie między kręgami. To są miejsca, gdzie znajdują się dyski międzykręgowe.
Dzięki temu można ocenić, czy dyski są zdrowe.
Zdjęcie musi być dobrze skolimowane. Oznacza to, że nie naświetlamy zbędnych obszarów ciała.
To jak skupienie światła latarki na konkretnym punkcie.
Podsumowanie
Wykonanie prawidłowego zdjęcia RTG kręgosłupa lędźwiowego wymaga uwagi i precyzji. Dobre przygotowanie pacjenta, odpowiednia pozycja i właściwe ustawienia aparatu RTG to klucz do sukcesu.
Dzięki temu lekarz może postawić dokładną diagnozę i zaplanować leczenie.
