Oskar i Pani Róża to wzruszająca książka Érica-Emmanuela Schmitta. Opowiada o umierającym chłopcu i jego relacji z wolontariuszką.
Początek historii
Oskar ma 10 lat. Mieszka w szpitalu. Jest chory na białaczkę.
Nikt nie chce mu mówić prawdy. Oskar to czuje. To go rani. Wyobraź sobie, że wiesz, że coś jest nie tak, ale nikt nie chce o tym rozmawiać. To jak chodzenie po ciemnym pokoju z zawiązanymi oczami.
Wtedy poznaje Panią Różę. Jest wolontariuszką. To starsza kobieta. Pracuje w szpitalu.
Pani Róża jest inna. Nie traktuje Oskara jak dziecko. Mówi mu prawdę. To jak zapalenie światła w ciemnym pokoju. Nagle wszystko staje się jasne.
Gra w dorosłe życie
Pani Róża proponuje Oskarowi grę. Przez kolejne 12 dni ma pisać listy do Boga. Każdego dnia ma przeżyć 10 lat.
To bardzo ciekawy pomysł. Wyobraź sobie, że każdy dzień to dekada życia. To tak, jakby przyspieszyć film o swoim życiu.
Dzień 1: Dzieciństwo
Pierwszy dzień to dzieciństwo. Oskar jest bardzo ciekawy świata. Zadaje dużo pytań. Jest naiwny i beztroski. To jak małe, ciekawe szczenię.
Dzień 2: Młodość
Drugi dzień to młodość. Oskar zakochuje się. Jego pierwszą miłością jest Peggy Blue. To inna chora dziewczynka ze szpitala.
Młodość to czas buntu i poszukiwania. To jak jazda na rowerze bez trzymanki. Trochę straszne, ale bardzo ekscytujące.
Dni kolejne: Dorosłość i starość
Kolejne dni to dorosłość. Oskar ma żonę. Kłóci się z nią. Godzą się. Ma problemy w pracy. To jak labirynt. Trzeba szukać drogi.
Potem przychodzi starość. Oskar jest zmęczony życiem. Tęskni za bliskimi. Przygotowuje się na śmierć. To jak spokojna rzeka, która powoli wpływa do morza.
Listy do Boga
Oskar pisze listy do Boga. Opisuje swoje przeżycia. Pyta o sens życia i śmierci. To jak rozmowa z przyjacielem. Tylko tym razem przyjacielem jest Bóg.
Listy to bardzo ważne. Pomagają Oskarowi zrozumieć siebie. Pomagają mu się pogodzić z chorobą. To jak dziennik, w którym zapisuje się swoje myśli i uczucia.
Pani Róża – Mentor i przyjaciel
Pani Róża jest dla Oskara bardzo ważna. Jest jego mentorką. Jest jego przyjacielem. Uczy go życia i umierania.
Pani Róża ma swoją przeszłość. Była zapaśniczką. Mówi Oskarowi o swojej przeszłości. To pokazuje, że każdy ma swoją historię.
Pani Róża uczy Oskara, że śmierć jest częścią życia. Uczy go, jak się z nią pogodzić. To jak przygotowanie do ważnej podróży.
Zakończenie
Oskar umiera. Umiera w spokoju. Jest pogodzony ze swoim losem. To dzięki Pani Róży.
Ostatni list Oskar pisze w Wigilię. Pisze, że kocha Boga. To jak pożegnanie. Piękne i wzruszające.
Przesłanie książki
Książka Oskar i Pani Róża to bardzo ważna książka. Mówi o życiu, śmierci i miłości. Uczy nas, jak żyć pełnią życia. Nawet wtedy, gdy wiemy, że umrzemy.
Pokazuje, że ważne jest, aby rozmawiać o trudnych sprawach. Pokazuje, że ważne jest, aby być blisko siebie. To jak most, który łączy ludzi.
Uczy nas akceptacji i pokory. Uczy nas, że każdy dzień jest cenny. To jak skarb, który trzeba pielęgnować.
Książka Oskar i Pani Róża to książka, która zostaje w sercu. To jak piękna melodia, która długo pobrzmiewa w uszach.
