Witaj! Rozważmy teraz kilka stwierdzeń dotyczących dysocjacji jonowej soli. Spróbujemy zrozumieć, które z nich są prawdziwe, a które nie.
Co to jest dysocjacja jonowa?
Wyobraź sobie, że sól kuchenna (NaCl) to armia małych robotów, ściśle połączonych. Każdy robot to jon sodu (Na+) lub jon chlorkowy (Cl-).
Gdy wrzucisz tę armię do wody, woda staje się jak... tłum gapiów! Te gapie (cząsteczki H2O) zaczynają otaczać roboty.
Cząsteczki wody, z powodu swojej budowy, mają delikatny ładunek elektryczny. Wykorzystują to, aby "oderwać" od siebie roboty (jony Na+ i Cl-).
Ten proces "odrywania" jonów od związku jonowego i rozpuszczania ich w wodzie nazywamy właśnie dysocjacją jonową.
Analiza stwierdzeń
Stwierdzenie 1: Dysocjacja jonowa soli zachodzi w każdym rozpuszczalniku.
Fałsz! Pomyśl o tym tak: nie każdy tłum gapiów jest wystarczająco silny, aby rozdzielić armię robotów.
Woda jest świetnym rozpuszczalnikiem, bo jej cząsteczki mają wyraźny ładunek elektryczny. Ale benzyna czy olej już nie! Nie potrafią rozdzielić jonów.
Dysocjacja jonowa zachodzi głównie w rozpuszczalnikach polarnych, takich jak woda. Rozpuszczalniki niepolarne, jak benzyna, nie promują tego procesu.
Stwierdzenie 2: Podczas dysocjacji jonowej powstają kationy i aniony.
Prawda! Robot sodu (Na+) jest kationem, czyli jonem o ładunku dodatnim. Robot chlorkowy (Cl-) jest anionem, czyli jonem o ładunku ujemnym.
Kiedy sól się rozpuszcza, zawsze powstają jony o przeciwnych ładunkach. Kationy są "przyciągane" do ujemnego bieguna elektrycznego, a aniony do dodatniego.
To właśnie obecność tych naładowanych jonów sprawia, że roztwór soli przewodzi prąd!
Stwierdzenie 3: Stopień dysocjacji soli zależy od temperatury.
Prawda! Pomyśl o tym tak: im wyższa temperatura, tym bardziej energiczni są gapie (cząsteczki wody).
Bardziej energiczne cząsteczki wody łatwiej "odrywają" jony od siebie. Zatem, im wyższa temperatura, tym więcej soli się rozpuści i zdysocjuje.
Wyjątek: Istnieją sole, których rozpuszczalność maleje wraz ze wzrostem temperatury, ale jest to mniej powszechne zjawisko.
Stwierdzenie 4: Wszystkie sole dysocjują w wodzie w 100%.
Fałsz! Nie wszystkie armie robotów są tak samo łatwe do rozdzielenia.
Sole mocne elektrolity, takie jak NaCl, dysocjują prawie całkowicie. To znaczy, prawie wszystkie jony są rozdzielone.
Ale sole słabe elektrolity dysocjują tylko w niewielkim stopniu. Większość związku pozostaje w formie nierozdzielonych cząsteczek.
Stwierdzenie 5: Dysocjacja jonowa jest procesem odwracalnym.
Prawda! Czasami gapie (cząsteczki wody) się zmęczą i roboty (jony) zaczną się znowu łączyć.
W rzeczywistości w roztworze zachodzi równowaga: jony się rozdzielają (dysocjacja) i łączą (rekombinacja).
Dla mocnych elektrolitów, równowaga jest przesunięta w stronę dysocjacji. Dla słabych elektrolitów, równowaga jest przesunięta w stronę rekombinacji.
Podsumowanie
Zapamiętaj! Dysocjacja jonowa to proces rozpadu związku jonowego na jony w rozpuszczalniku. Zależy od rodzaju rozpuszczalnika, temperatury i rodzaju soli. Nie wszystkie sole dysocjują w 100%, a proces jest odwracalny!
