Dzisiaj zajmiemy się Krzywą Phillipsa w Krótkim Okresie. Jest to ważne narzędzie w ekonomii. Pomaga zrozumieć związek między inflacją a bezrobociem.
Czym jest Krzywa Phillipsa?
Krzywa Phillipsa pokazuje, że istnieje odwrotna zależność między inflacją a bezrobociem. Oznacza to, że gdy inflacja rośnie, bezrobocie zazwyczaj spada. I odwrotnie, gdy inflacja spada, bezrobocie zazwyczaj rośnie. To jest proste założenie, ale w praktyce bywa bardziej skomplikowane.
Ta zależność została odkryta przez Albana Williama Phillipsa. Analizował on dane z Wielkiej Brytanii. Zauważył, że w latach, gdy bezrobocie było niskie, płace rosły szybciej. A szybszy wzrost płac prowadził do wyższej inflacji.
Krzywa Phillipsa w Krótkim Okresie (SRAS)
W krótkim okresie krzywa Phillipsa zakłada, że oczekiwania inflacyjne są stałe. Oznacza to, że ludzie nie spodziewają się zmian inflacji w przyszłości. Zatem, jeśli rząd lub bank centralny zdecyduje się na ekspansywną politykę monetarną (czyli zwiększy podaż pieniądza), to może doprowadzić do wzrostu inflacji i spadku bezrobocia.
Wzrost popytu agregatowego powoduje wzrost produkcji i zatrudnienia. Firmy zatrudniają więcej pracowników, co obniża bezrobocie. Jednocześnie, wzrost popytu prowadzi do wzrostu cen, czyli inflacji. Ta zależność jest widoczna na krótkookresowej krzywej Phillipsa, która ma kształt opadający.
Przykład
Wyobraźmy sobie gospodarkę, w której bezrobocie wynosi 6%, a inflacja 2%. Rząd decyduje się na obniżenie podatków. Ludzie mają więcej pieniędzy, więc więcej wydają. Firmy zwiększają produkcję, zatrudniają więcej osób, a bezrobocie spada do 5%. Jednocześnie, wzrost popytu powoduje, że ceny rosną szybciej, a inflacja wzrasta do 3%.
Ograniczenia Krzywej Phillipsa w Krótkim Okresie
Krzywa Phillipsa w krótkim okresie ma pewne ograniczenia. Po pierwsze, zakłada stałe oczekiwania inflacyjne. W rzeczywistości ludzie dostosowują swoje oczekiwania w oparciu o informacje o bieżącej i przyszłej polityce gospodarczej. Jeśli ludzie spodziewają się, że inflacja wzrośnie, to będą żądali wyższych płac, co z kolei doprowadzi do dalszego wzrostu inflacji. Ten proces może prowadzić do przesunięcia krzywej Phillipsa w górę.
Po drugie, krzywa Phillipsa nie uwzględnia szoku podażowego. Szok podażowy to nagła zmiana w kosztach produkcji, na przykład wzrost cen ropy naftowej. Wzrost cen ropy naftowej może doprowadzić do wzrostu inflacji i wzrostu bezrobocia jednocześnie, co przeczy założeniom krzywej Phillipsa. Takie sytuacje nazywa się stagflacją.
Po trzecie, krzywa Phillipsa zakłada istnienie naturalnej stopy bezrobocia. Jest to stopa bezrobocia, przy której inflacja jest stabilna. Jeśli bezrobocie spadnie poniżej naturalnej stopy, to inflacja zacznie rosnąć. A jeśli bezrobocie wzrośnie powyżej naturalnej stopy, to inflacja zacznie spadać. W długim okresie krzywa Phillipsa staje się pionowa na poziomie naturalnej stopy bezrobocia.
Praktyczne Zastosowanie
Krzywa Phillipsa w krótkim okresie jest nadal użytecznym narzędziem dla banków centralnych i rządów. Pomaga im w podejmowaniu decyzji dotyczących polityki monetarnej i fiskalnej. Na przykład, jeśli bank centralny widzi, że inflacja jest niska, a bezrobocie wysokie, to może zdecydować się na obniżenie stóp procentowych. Obniżenie stóp procentowych powinno pobudzić popyt, obniżyć bezrobocie i zwiększyć inflację. Należy jednak pamiętać, że krzywa Phillipsa to tylko uproszczony model rzeczywistości i należy ją stosować ostrożnie.
Banki centralne analizują różne wskaźniki makroekonomiczne, w tym inflację, bezrobocie, wzrost gospodarczy i oczekiwania inflacyjne. Na podstawie tych danych starają się przewidzieć przyszły rozwój gospodarczy i dostosować politykę monetarną. Krzywa Phillipsa jest jednym z narzędzi, które pomagają im w tym procesie.
Podsumowanie
Krzywa Phillipsa w krótkim okresie pokazuje odwrotną zależność między inflacją a bezrobociem. Jest to użyteczne narzędzie, ale ma pewne ograniczenia. Należy pamiętać, że oczekiwania inflacyjne, szoki podażowe i naturalna stopa bezrobocia mogą wpływać na związek między inflacją a bezrobociem. Mimo to, krzywa Phillipsa pozostaje ważnym elementem analizy makroekonomicznej i pomaga w podejmowaniu decyzji dotyczących polityki gospodarczej.
