Hej! Zaczynamy naszą przygodę z Krótkim Opowiadaniem z Dialogiem w Klasie 5. Będzie super!
Co to takiego?
Wyobraź sobie film. Widzisz akcję, słyszysz rozmowy. To właśnie jest opowiadanie z dialogiem. Tylko, że... napisane!
Opowiadanie to historyjka. Ma bohaterów, miejsce akcji i coś się dzieje. Jak w ulubionej bajce.
Dialog to rozmowa. Dwie osoby gadają. Pytają, odpowiadają, śmieją się. Tak jak Ty z kolegą.
Krótkie znaczy, że nie będzie to "Harry Potter". Raczej odcinek "Świnki Peppy". Szybko się czyta!
Dlaczego dialog jest ważny?
Pomyśl o komiksie. Obrazki pokazują, co się dzieje. Dymki mówią, co myślą bohaterowie. Dialog robi to samo, ale bez rysunków!
Dialog pomaga zrozumieć: Kim jest postać? Co czuje? Co chce zrobić? Dlaczego to robi?
Na przykład: "Mamo, jestem głodny!" – Wiemy, że dziecko chce jeść. Proste, prawda?
Jak napisać krótkie opowiadanie z dialogiem?
To jak budowanie z klocków LEGO. Potrzebujesz kilku elementów.
Element 1: Bohaterowie
Kto występuje w Twojej historii? Bohater może być człowiekiem, zwierzęciem, a nawet przedmiotem. Ważne, żeby miał imię (albo przydomek) i jakiś cel.
Wyobraź sobie małego pieska, Boba. Bob chce znaleźć kość. To nasz bohater i jego cel.
Element 2: Miejsce akcji
Gdzie dzieje się historia? W parku? W szkole? Na Księżycu? Miejsce akcji pomaga zbudować nastrój. Czy jest wesoło? Smutno? Tajemniczo?
Nasz Bob szuka kości w parku. Widzisz już, jak biega między drzewami?
Element 3: Fabuła
Co się dzieje? Od początku do końca. Fabuła to ciąg zdarzeń. Coś się zaczyna, coś się komplikuje, coś się rozwiązuje.
Bob w parku szuka kości. Nagle spotyka kota, Feliksa. Kot ma kość! Bob próbuje ją zdobyć. To nasza fabuła.
Element 4: Dialogi
To rozmowy! Jak je pisać? Zawsze zaczynaj nową linijkę dla nowej osoby. Używaj cudzysłowu (" ").
Przykład:
- "Miauuu! To moja kość!" - powiedział Feliks.
- "Wrr! Oddaj!" - warknął Bob.
Zauważ, że po każdej wypowiedzi piszemy, kto to powiedział. Można dodać, jak to powiedział (wesoło, smutno, złośliwie...).
Przykładowe opowiadanie
Spójrzmy na całość:
Bob, mały piesek, wbiegł do parku. Machał ogonkiem i węszył. Chciał znaleźć kość.
Nagle zobaczył kota, Feliksa, siedzącego pod drzewem. Feliks trzymał w łapach... kość!
- "Miauuu! To moja kość!" - powiedział Feliks, wystawiając język.
- "Wrr! Oddaj!" - warknął Bob, pokazując zęby.
- "Nie oddam! Sam sobie poszukaj!" - Feliks schował kość za siebie.
Bob zaczął szczekać i krążyć wokół Feliksa. Feliks prychnął i wskoczył na drzewo.
- "No, to pa!" - zawołał Feliks z góry i zaczął obgryzać kość.
Bob posmutniał. Usiadł pod drzewem i zaczął płakać. Nagle coś błysnęło w trawie. Bob podszedł bliżej. To była... kość! Większa i ładniejsza niż ta Feliksa!
Bob z radości zaczął biegać po parku, machając ogonkiem. Miał swoją kość!
Wskazówki
Pisz prosto. Nie używaj trudnych słów. Ma być łatwo zrozumieć.
Pokaż, nie mów. Zamiast pisać "Bob był smutny", napisz "Bob opuścił uszy i powoli odszedł".
Używaj przymiotników. "Mały piesek", "zielony park", "smaczna kość". One ożywiają opowiadanie.
Baw się! Pisanie to zabawa. Nie stresuj się. Puść wodze fantazji!
Ćwiczenia
1. Wybierz dwa zwierzęta. Napisz krótki dialog o tym, o co się kłócą.
2. Wyobraź sobie, że jesteś superbohaterem. Spotykasz złoczyńcę. Napisz dialog z tej sytuacji.
3. Opisz krótko miejsce akcji: Las, szkoła, statek kosmiczny. Dodaj dwóch bohaterów i napisz dialog, który mógłby się tam odbyć.
Pamiętaj, najważniejsza jest kreatywność. Powodzenia!
