Zacznijmy od omówienia First Conditional. To konstrukcja gramatyczna. Służy do mówienia o możliwych przyszłych wydarzeniach. Warunek jest realistyczny.
Budowa zdania w First Conditional jest następująca. Mamy IF + Present Simple, + Future Simple. Czyli po IF używamy czasu teraźniejszego prostego. W drugiej części zdania używamy czasu przyszłego prostego, najczęściej z użyciem will.
Przykład? If it rains, I will stay at home. Co to znaczy? Jeśli będzie padać, zostanę w domu. Prawdopodobne jest, że będzie padać.
Inny przykład to If she studies hard, she will pass the exam. Jeżeli będzie się ciężko uczyć, zda egzamin. Ponownie, jest to realistyczny warunek. Ma ona możliwość uczenia się.
Możemy również zamienić kolejność. Wtedy nie używamy przecinka. I will stay at home if it rains. Znaczenie pozostaje takie samo.
Zauważ, że po if używamy czasu teraźniejszego. To bardzo ważne. Często popełnianym błędem jest używanie czasu przyszłego po if.
Kiedy jeszcze używamy First Conditional? Możemy go użyć do dawania obietnic. If you help me, I will buy you a pizza. Obiecuję pizzę, jeśli mi pomożesz.
Możemy również użyć go do ostrzegania. If you don't hurry, you will miss the bus. Ostrzegam, że spóźnisz się na autobus, jeśli się nie pospieszysz.
Second Conditional
Teraz zajmijmy się Second Conditional. Używamy go do mówienia o hipotetycznych sytuacjach. Te sytuacje są mało prawdopodobne. Często wręcz niemożliwe.
Budowa zdania w Second Conditional to IF + Past Simple, + would/could/might + Infinitive. Po IF używamy czasu przeszłego prostego. W drugiej części zdania używamy would (lub could/might) plus bezokolicznik.
Przykład? If I won the lottery, I would travel the world. Gdybym wygrał na loterii, podróżowałbym po świecie. Prawdopodobieństwo wygranej na loterii jest bardzo małe. To hipotetyczna sytuacja.
Inny przykład: If I were you, I wouldn't do that. Na twoim miejscu, bym tego nie robił. Nie jestem tobą, więc to sytuacja hipotetyczna. Używamy tutaj formy were dla wszystkich osób. Choć forma was jest czasem akceptowalna w mowie potocznej, formalnie poprawna jest forma were.
Znów, możemy zamienić kolejność. Wtedy nie używamy przecinka. I would travel the world if I won the lottery. Znaczenie jest identyczne.
Ważne jest rozróżnienie między First a Second Conditional. First Conditional mówi o realnych możliwościach. Second Conditional mówi o nierealnych lub mało prawdopodobnych sytuacjach.
Kiedy jeszcze używamy Second Conditional? Możemy go użyć do dawania rad. If I were you, I would study harder. Na twoim miejscu, uczyłbym się więcej. To sugeruje, że obecne wyniki w nauce są niezadowalające.
Możemy również wyrażać żal. If I had more time, I would learn to play the guitar. Gdybym miał więcej czasu, nauczyłbym się grać na gitarze. Żałuję, że nie mam wystarczająco dużo czasu.
Podsumowanie
Podsumowując: First Conditional: IF + Present Simple, + Future Simple (realne możliwości). Second Conditional: IF + Past Simple, + would/could/might + Infinitive (hipotetyczne, mało prawdopodobne sytuacje). Pamiętaj o kolejności i braku przecinka, gdy IF jest w środku zdania.
Ćwicz! To najlepszy sposób na opanowanie tych konstrukcji. Spróbuj tworzyć własne zdania. Analizuj przykłady z książek i filmów. Powodzenia!
