Czym jest Bóg Sprawujący Opiekę Nad Władzą Królewską? Najprościej mówiąc, to staropolskie przekonanie, że Bóg bezpośrednio wpływa na to, kto sprawuje władzę królewską i jak ją sprawuje. Inaczej mówiąc, król panuje z Bożego nadania i jest Bożym pomazańcem.
Jak to działa? Wierzono, że Bóg wybiera króla, czasem poprzez dziedziczenie, a czasem przez inne wydarzenia (np. zwycięstwa w bitwach, czy też uznanie przez szlachtę). Król, jako wybrańcy Boży, miał szczególną odpowiedzialność. Miał rządzić sprawiedliwie, dbać o swój lud i być wzorem pobożności. Jeśli król zawodził, uważano, że traci Bożą łaskę, co mogło prowadzić do buntów, klęsk, a nawet upadku królestwa. Pomyśl o tym jak o umowie – Bóg daje władzę, król dobrze rządzi, a lud żyje w pokoju i dobrobycie.
Dlaczego to miało znaczenie? Przekonanie o Bożej opiece nad władzą królewską miało ogromny wpływ na politykę i społeczeństwo. Po pierwsze, wzmacniało pozycję króla – kwestionowanie jego władzy było równoznaczne z kwestionowaniem woli Bożej. Po drugie, stawiało przed królem wysokie wymagania moralne – musiał być dobrym władcą, żeby nie stracić poparcia Boga. Po trzecie, wpływało na sposób myślenia ludzi – wierzyli, że ich los jest w rękach Boga i króla, którego Bóg wybrał. Dziś, w demokracjach, nie wierzymy w Boże namaszczenie królów, ale idea, że władza powinna być sprawowana w sposób odpowiedzialny i z poszanowaniem zasad moralnych, pozostała.
