Wyświetlam zawartość katalogu w Linuxie. Używam do tego komendy.
Jak to zrobić?
Używam komendy ls.
ls to skrót od "list". Myśl o tym jak o zrobieniu zdjęcia zawartości szafy, ale w świecie Linuksa.
Podstawowe użycie
Otwieram terminal.
Wpisuję ls i naciskam Enter.
Widzę listę plików i katalogów w bieżącym katalogu.
Wyobraź sobie, że jestem w swoim pokoju. ls pokazuje mi wszystko, co leży na podłodze: książki, ubrania, gry.
Bardziej szczegółowo
ls ma opcje. Zmieniam sposób wyświetlania zawartości.
Opcja -l
Wpisuję ls -l i naciskam Enter.
Widzę więcej informacji: uprawnienia, rozmiar, datę modyfikacji.
Myśl o tym jak o otrzymaniu szczegółowego spisu rzeczy w szafie. Każda pozycja ma wagę, opis, i datę zakupu.
Uprawnienia mówią, kto może czytać, pisać i uruchamiać plik. To jak zasady dostępu do mojego pamiętnika. Tylko ja mogę go czytać i pisać w nim.
Rozmiar pokazuje, ile miejsca plik zajmuje na dysku. To jak waga książki.
Data modyfikacji informuje, kiedy plik był ostatnio zmieniany. To jak data ostatniego wpisu w pamiętniku.
Opcja -a
Wpisuję ls -a i naciskam Enter.
Widzę wszystkie pliki, w tym ukryte. Pliki ukryte zaczynają się od kropki (.).
Wyobraź sobie, że sprzątam pokój. Pod dywanem znajdują się ukryte przedmioty. Opcja -a pokazuje mi je wszystkie.
Pliki ukryte są często plikami konfiguracyjnymi. Przechowują ustawienia programów. Nie chcemy ich przypadkowo usunąć.
Opcja -h
Wpisuję ls -lh i naciskam Enter.
Rozmiar plików jest wyświetlany w bardziej czytelny sposób (np. KB, MB, GB).
To jakby zamiast mówić "1024 bajtów", powiedzieć "1 kilobajt". Dużo łatwiej to zrozumieć.
Łączenie opcji
Mogę łączyć opcje, np. ls -la albo ls -lha.
To jakby powiedzieć: "Pokaż mi wszystkie pliki, łącznie z ukrytymi, wraz ze szczegółowymi informacjami i czytelnymi rozmiarami".
Wyświetlanie zawartości konkretnego katalogu
ls może wyświetlić zawartość innego katalogu. Podaję ścieżkę do tego katalogu.
Wpisuję ls /home/uzytkownik/Dokumenty i naciskam Enter.
Widzę zawartość katalogu Dokumenty.
Myśl o tym jak o zajrzeniu do innego pokoju w domu. Nie muszę tam wchodzić, żeby zobaczyć, co się w nim znajduje.
Ścieżki bezwzględne i względne
Ścieżka bezwzględna zaczyna się od ukośnika (/). To pełna ścieżka do katalogu, np. /home/uzytkownik/Dokumenty.
Ścieżka względna zaczyna się od bieżącego katalogu. Np. jeśli jestem w katalogu /home/uzytkownik, to ścieżka względna do katalogu Dokumenty to po prostu Dokumenty.
Wyobraź sobie mapę. Ścieżka bezwzględna to adres z numerem domu i kodem pocztowym. Ścieżka względna to "prosto, w lewo, w prawo" od mojego obecnego położenia.
Kropka i dwie kropki
Kropka (.) oznacza bieżący katalog.
Dwie kropki (..) oznaczają katalog nadrzędny.
Wpisuję ls . i naciskam Enter. Widzę zawartość bieżącego katalogu (to samo co ls).
Wpisuję ls .. i naciskam Enter. Widzę zawartość katalogu nadrzędnego.
Myśl o tym jak o powiedzeniu: "Pokaż mi, co jest tutaj" (kropka) albo "Pokaż mi, co jest obok, w pokoju obok" (dwie kropki).
Kolory
Linux używa kolorów, aby rozróżnić typy plików.
Katalogi są zwykle niebieskie.
Pliki wykonywalne są zwykle zielone.
Linki symboliczne mają inny kolor.
To jak używanie różnych kolorów długopisów, aby zaznaczyć ważne fragmenty tekstu.
Podsumowanie
ls to podstawowa komenda do wyświetlania zawartości katalogów w Linuxie.
Używam opcji, aby dostosować sposób wyświetlania informacji.
Rozumiem ścieżki bezwzględne i względne.
Wyobrażam sobie to jako wirtualne przeglądanie szaf i pokoi w moim systemie operacyjnym.
Ćwiczę używanie ls, aby lepiej poznać system plików Linuksa.
